[QZGS Fic] Shall We Dance? [ถังโหรว/ตู้หมิง]
Fandom : Quan Zhi Gao Shou เทพยุทธ์เซียนGlory
Pairing : ถังโหรว/ตู้หมิง
Note :
ถังโหรวกับตู้หมิงสลับเพศกันนะคะ เป็นถังเกอเกอกับเสี่ยวหมิง ติดสปอยล์ผลแข่งลีคสิบนะคะ
อย่าลืมอ่าน One More ก่อนนะคะ
:: Shall We Dance? ::
งานเลี้ยงหลังจบการแข่งขันเป็นหน้าที่ของสมาคมลีคอาชีพที่จัดขึ้นเพื่อฉลองชัยชนะให้แก่แชมป์ในปีนั้นๆ ตัวหลักสำคัญย่อมเป็นทีมแชมป์และรองแชมป์ที่ขับเคี่ยวกันอย่างดุเดือดจนถึงรอบสุดท้าย ซึ่งภายในงานสงวนความเป็นส่วนตัวของนักกีฬาโดยไม่อนุญาตให้ผู้ไม่เกี่ยวข้องกับการแข่งขันสามารถอยู่ได้แค่หน้างานเท่านั้น ยกเว้นนักกีฬาอาชีพทีมอื่นๆ จึงจะมีสิทธิ์เข้าร่วมได้
บ่อยครั้งจึงเป็นการปล่อยผีของพวกนักกีฬาอาชีพ
แน่นอน…. ด้วยความที่อัตราส่วนนักกีฬาชายหญิงนั่นไม่สมดุลกันอย่างแรง สาวๆ ในโถงจัดงานจึงมีจำนวนน้อยให้เป็นที่แย่งชิงของคนหนุ่ม แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เป็นสหายหรือเพื่อนฝูงที่คลุกคลีเล่นเกมหรือแข่งขันกันทั้งสิ้น บรรยากาศอ่อนหวานจึงไม่มีเลยแม้แต่น้อย
ยกเว้น… สองคนที่ถูกจับตามองเป็นพิเศษในปีนี้
ตู้หมิงมองสายตาที่จับจ้องมาด้วยความตื่นตระหนกอย่างที่ไม่เป็นบ่อยนัก เธอเกาะหลังกัปตันทีม… อาศัยความสูงของโจวเจ๋อข่ายเป็นโล่บังร่างตัวเองจากสายตาคนอื่น ใบหน้าหันซ้ายหันขวาไม่อยู่สุข เดือดร้อนให้เจียงปัวเทาที่เดินตามมาข้างกัปตันในฐานะเครื่องแปลภาษาต้องเอ็ดเข้าหนึ่งประโยค
“เลิกทำตัวเป็นตุ๊กแกเกาะผนังได้แล้ว ตู้หมิง” ชายหนุ่มกล่าว พลางถอนหายใจ เจ้าของชื่อได้แต่ทำหน้าเหวอ ก่อนยินยอมปล่อยมือจากชายเสื้อของกัปตันทีม
แล้วย้ายมาเกาะเขาแทน…
เจียงปัวเทารู้สึกสิ้นหวัง และปลงตกในที่สุด จึงปล่อยเลยตามเลยให้หญิงสาวฉวยจับปลายเสื้อตนไว้เป็นที่พึ่ง เดินตามต้อยๆ อย่างว่าง่าย
“อ้าว? เสี่ยวหมิง ทำไมหลบอยู่แบบนั้นล่ะ?”
ร่างเล็กบอบบางสะดุ้งเฮือกกับเสียงทักทาย เพราะก้มหน้าก้มตาเลยไม่ได้สังเกตว่าซูมู่เฉิงเดินเข้ามาใกล้ขนาดนี้ มือน้อยปล่อยจากชายเสื้อรองกัปตันทีมที่หมุนตัวหลบฉากไปอย่างรวดเร็ว พร้อมหิ้วกัปตันทีมที่ปฏิกิริยาตอบสนองนอกเกมช้ากว่าคนปกติไปด้วย
ซูมู่เฉิงยิ้มกว้าง ก่อนจะฉวยข้อมือของนักดาบสาวแห่งหลุนหวยไว้ ปิดทางหนี
“ไปกันเถอะ”
สาวน้อยพยักหน้าตามอย่างคนยังตั้งตัวไม่ติด เดินตามแรงจูงของหญิงสาวรุ่นพี่ไปเรื่อยๆ ก่อนจะตัวแข็งค้าง ขาไม่ยอมก้าว ตาเบิกค้างราวคนเห็นผี เมื่อพบเจอร่างสูงโปร่งโดดเด่นในวงล้อมของหญิงสาวมากหน้าหลายตา
“ถังถัง!”
เสียงของซูมู่เฉิงดังพอให้กลุ่มคนที่กลุ้มรุมอยู่และชายหนุ่มหันมามองได้อย่างพร้อมเพรียง และค่อยๆ สลายตัวไปอย่างรวดเร็ว ใบหน้าแต่ละคนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ และไม่ลืมที่จะแวะหยอกล้อ ‘เสี่ยวหมิง’ คนดีของพวกเธอด้วยถ้อยคำที่ทำให้หญิงสาวเหมือนโดนไม้ฟาดซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนมึนเบลอไปหมด
‘ตัวจริงมาแล้ว’
แต่เขินก็ส่วนเขิน…
ยังไงเธอก็อยากเจอเขามากกว่าอยู่ดี ถึงก่อนหน้านี้จะประสาทเสียเพราะสายตาหลายคู่จ้องเอาๆ ก็เถอะ แต่จ้องนานไปก็ชินแล้ว แค่นี้สบายมาก!!
ถังโหรวเบนสายตามายังหญิงสาวร่างเล็ก รอยยิ้มละมุนละไมยังคงประดับบนใบหน้าหล่อเหลานั้นไม่คลาย และรอฟังสาวน้อยด้วยท่าทีนิ่งสงบ
“ฉะ…ฉัน…. อยาก…”
เสียงหวานใสพูดตะกุกตะกัก วนเวียนไปมา แต่ไม่ถึงใจความสำคัญซะที เหล่านักกีฬาทั้งห้องโถงเงี่ยหูรอฟังกันอย่างสนุกสนาน ลุ้นเสียยิ่งกว่าลุ้น โดยเฉพาะทีมซิงซินกับทีมหลุนหวย ทีมแรกนั้นพนันขันต่อกันว่าเจ้าชายน้ำแข็งอย่างเสี่ยวถังจะรู้ตัว(ได้สักที)ว่าโดนสาวจีบ? หรือจะท้า PK กันกลางงาน? ทีมหลังสวดมนตร์ภาวนา ขออย่าให้สาวน้อยคนดีทำเรื่องน่าขายหน้าอีกเลย
ถังโหรวยิ้มขำ หญิงสาวร่างเล็กที่พูดซ้ำไปซ้ำมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ สองมือขยุ้มกำชายกระโปรงตัวสวยจนยับยู่ แล้วเป็นฝ่ายเอ่ยก่อนว่า
“เจอแล้ว…”
ขาก้าวขึ้นมาหยุดตรงหน้า ฝ่ามือเรียวยาวที่สวยราวกับมือของผู้หญิงเอื้อมมาคว้ามือของเธอไว้
“เต้นรำกันมั้ย?”
ถ้อยคำแสนสั้นถูกเอ่ยออกมา ด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำนุ่มนวล เดือดร้อนผ้าเช็ดหน้ากับผ้าคลุมไหล่ของสาวๆ ในงานให้เป็นที่ระบายจิกกัดด้วยความฟินปนริษยา ควรรู้ว่าอัตราการขึ้นคานของหญิงสาวในลีคก็สูงพอๆ กับหนุ่มๆ นั่นแหละ ผู้หญิงที่เอาแต่เล่นเกมเป็นอาชีพจะมีเวลาไปหาแฟนได้ยังไง ยิ่งในวงการเดียวก็มีแต่พวกเนิร์ดเกม หาดีไม่ได้สักคนยิ่งแล้วใหญ่
ถังโหรวถือเป็นเพชรแท้! เพชรยอดมงกุฎ!
แต่กระนั้นไม่ว่าจะเที่ยวไล้เที่ยวขื่อ อ่อยแล้วทอดสะพานอีก ก็หาได้ทำให้ชายหนุ่มหวั่นไหวไม่แต่อย่างใด มีเพียงเสี่ยวหมิง… น้องสาวคนดีคนนั้นที่ไม่ย่อท้อและซื่อตรงจนถึงที่สุด
แล้วนี่จะไม่ให้พวกพี่สาวอย่างเธอ ทั้งอิจฉาและยินดีไปด้วยได้อย่างไร!!
ตู้หมิงที่ติดค่าสตั้นท์ไปแล้วคล้ายกับเพิ่งคว้านหาสติเจอ ใบหน้าเล็กค่อยๆ ขึ้นสีแดงระเรื่อราวผลไม้เนื้อแดงก่ำสุก กรีดร้องในใจอย่างคลุ้มคลั่งว่าเมื่อครู่หูฝาดไปใช่หรือไม่ ฝันอยู่หรือเปล่า?
อะไรนะ… เกิดอะไรขึ้น
เมื่อกี้เขาขอฉัน PK กลางงานเหรอ?
ใช่ ใช่แน่ๆ
ก็ในเมื่อเขาน่ะ
…. ไม่เคย…….
“เต้นรำกันมั้ย?”
ประโยคเดิมทวนซ้ำอีกครั้ง คราวนี้ไม่เพียงแค่น้ำเสียงทุ้มต่ำที่เล่นงานเธอ ใบหน้าหล่อเหลานั้นโน้มลงมาแล้วคลี่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“ค่ะ!!”
:: แถม ::
– พี่ไปพูดอะไรกับถังถังใช่มั้ย?
– ไม่ดีเหรอ…. ช่วยให้หนุ่มสาวรักกัน
– แต่แบบนี้สงสารเสี่ยวหมิง…
– สงสารอะไร เด็กนั้นตรงเป็นไม้บรรทัดก็จริง แต่ไม่ได้ซื่อบื้อซะหน่อย
– พี่คะ…
– เอาน่าๆ
end.
talk zone : คิดอะไรได้ก็ต้องรีบดรอป?เดี๋ยวจะดอง 5555555555555+
LoLinChaCHa 